Różnice pomiędzy piwem pasteryzowanym a niepasteryzowanym

Piwo jest jednym z najchętniej spożywanych napojów alkoholowych nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Znane od lat jako złocisty trunek z pianką obecnie przyjmuje naprawdę różnorodne formy, co sprawiło, że obecnie jeszcze więcej osób chętnie sięga po ten napój. Piwo jako trunek z powodzeniem sprawdza się zarówno w gorące dni, jak i podczas zimy. Można spożywać je jako uzupełnienie posiłku lub sączyć podczas spotkania z przyjaciółmi. Wśród wielu rodzajów piwa można wyróżnić dwie grupy: piwa pasteryzowane i niepasteryzowane.

Czym różnią się od siebie piwa pasteryzowane i niepasteryzowane?

Pasteryzacja jest procesem, który ma na celu konserwację piwa. W jej trakcie dochodzi do stopniowego podgrzewania napoju, co powoduje zniszczenie występujących w nim mikroorganizmów. Podczas pasteryzacji piwo osiąga maksymalną temperaturę 65 stopni Celsjusza. Obecnie stosuje się różne metody pasteryzacji, można wykonywać ją przed lub po rozlaniu tego trunku do butelek. Piwo pasteryzowane ma dłuższą datę przydatności do spożycia, jednak można spotkać się z opinią, że ma słabszy aromat i mniej głęboki smak.

Piwo niepasteryzowane jest piwem świeżym, co sprawia, że ma krótką datę przydatności. Najlepiej spożyć je przed upływem 72 godzin od nalania. Tego typu trunki produkowane są przez browary oferujące piwa rzemieślnicze i kraftowe. Wiele osób twierdzi, że jego smak jest lepszy, głęboki i pełny aromatu. Niektóre piwa niepasteryzowane poddawane są procesowi mikrofiltracji, który pozwala na usunięcie mikroorganizmów z trunku za pomocą bardzo drobnych sit. Ta metoda wpływa na znaczące przedłużenie terminu przydatności do spożycia, jednak trwałość nadal nie jest tak duża, jak piwa pasteryzowanego. Po czasie piwo niepasteryzowane traci swój aromat i zdolność pienienia.